بیداد بیکاری در هرمزگان؛ وقتی آمارها گویای یک فرصت از دست‌رفته‌اند
بر اساس گزارش منتشرشده از نرخ بیکاری استان‌های کشور در سال ۱۴۰۳، روند کلی بیکاری در مقایسه با سال گذشته با کاهش همراه بوده و از ۸.۱ درصد در سال ۱۴۰۲ به ۷.۶ درصد رسیده است؛ موضوعی که می‌تواند نشانه‌ای مثبت از بهبود وضعیت بازار کار در سطح ملی باشد.
در این میان، استان کرمانشاه با نرخ بیکاری ۱۲.۹ درصد، همچنان در صدر جدول بیکاران کشور قرار دارد، در حالی که استان تهران با ثبت نرخ ۴.۸ درصد، کمترین میزان بیکاری را به خود اختصاص داده است.
اما آنچه جای تأمل دارد، وضعیت استان هرمزگان است. نرخ بیکاری در این استان در سال ۱۴۰۳ برابر با ۸.۱ درصد اعلام شده؛ عددی که اگرچه دقیقاً معادل نرخ بیکاری کشور در سال گذشته است، اما با توجه به ظرفیت‌های عظیم اقتصادی، تجاری، گردشگری و صنعتی هرمزگان، به‌ویژه در مناطق آزاد و بنادر استراتژیک، نشان از ناکارآمدی در بهره‌برداری از این پتانسیل‌ها دارد.
هرمزگان با برخورداری از موقعیت جغرافیایی ممتاز، دسترسی به آب‌های آزاد، وجود بنادری چون بندرعباس، قشم و لنگه، و همچنین مناطق آزاد تجاری و صنعتی، می‌تواند به یکی از قطب‌های اشتغال‌زای کشور بدل شود. اما نرخ بیکاری فعلی حاکی از آن است که فرصت‌های موجود یا به‌درستی شناسایی و فعال نشده‌اند، یا آن‌که نظام مدیریت منابع انسانی و برنامه‌ریزی توسعه‌ای در این استان نیازمند بازنگری جدی است.
اگرچه کاهش کلی نرخ بیکاری در کشور امیدوارکننده است، اما آمارهای استانی مانند آنچه در هرمزگان مشاهده می‌شود، زنگ هشداری است برای لزوم تمرکز بیشتر بر توسعه متوازن و بهره‌وری بالاتر از ظرفیت‌های بومی در راستای ایجاد اشتغال پایدار.
